"Le të jemi të sinqertë: seksi është dhe gjëja më fantastike në botë... derisa bëhet rutinë dhe ti ndihesh si e zënë robinjë për nja 15 minuta çdo natë, sapo ai fik playstation-in dhe gjoja “vjen të përqafohet”.
Ti do zjarr, do ndjesi, do pasion, do atë energjinë që të bën të dridhesh para se të të prekë. Kurse ai? Ai duket sikur po më ndjek udhëzimet e ndonjë manuali të vjetër – gjithmonë njësoj, tre puthje majtas, dy ledhatime të përhumbura djathtas dhe pastaj ajo lëvizja e njëjtë poshtë që ai e quan “të mbaruarin e punës”.
A ke provuar të flasësh me të, do më pyesni. Po! Dhe jo një herë apo dy. Një natë kur po hante patatina në divan (po pra, e di), i thashë se ndihesha si figurante në krevatin tonë. U përpoqa të tregohesha e qetë, madje i përmenda edhe një skenë nga një film francez që më kishte mbetur në mendje. “Isha kurioze...”, i thashë. Ai tundi kokën dhe ia plasi “Ato janë për në filma m shpirt, jo për në shtëpi.”
Po ama, unë nuk jam idiote. Ato filma i kemi bërë një herë realitet. Një natë, vonë, pas një darke me një grup miqsh, kemi bërë seks në makinë, në parkingun bosh pas një qendre tregtare këtu në kryeqytet. Dritaret u mjegulluan, makina lëvizte sipas ritmit tonë dhe zemra rrihte si në ndonjë skenë filmi. Edhe sot, ajo është e vetmja aventurë që kemi dhe nëse nuk e përmend unë herë pas here për ta nxitur pak, do e kishte harruar me kohë.
Tani po ndihem tamam si ndonjë pajisje. Si diçka që ndizet, përdoret dhe fiket. I them se dua më shumë kontakt, më shumë përfshirje, më shumë... jetë. Ai kthen kokën në anën tjetër dhe thotë: “Mos bëj drama kot. Po ç’të duhet kaq shumë seks i veçantë njëherë?”
Herën e fundit që i thashë se nuk më ngopte emocionalisht, tha: “Po s’jemi më në muajin e mjaltit.” Dhe këtu ti fillon të pyesësh veten: “Mos jam unë ajo që po kërkoj shumë? Mbase duhet të jem e kënaqur që arrij një orgazëm, edhe nëse është me sy mbyllur dhe duke vënë në punë imagjinatën?”
Jo vajzë. Një orgazëm është thjesht një reagim i trupit, jo prova që seksi ka qenë i mirë. Sidomos kur ndihesh e padukshme, e pashpirt, e pashpresë. Kur ai sillet sikur po plotëson një formular, dhe jo sikur po të prek ty, njeriun që thotë se do, s'mendoj që jam unë e palogjikshmja këtu.
Sepse problemi këtu nuk është vetëm seksi. Është fakti që ai nuk ka dëshirë të më dëgjojë, të pyesë, të zbulojë çfarë më ndez, që më lëndoi në fillim, zemëroi më pas, dhe hapi sytë tani, më në fund. Atij thjesht nuk i intereson. Dhe kjo është kthyer në mungesë të madhe respekti tani. Mungesë përpjekjeje për të ndarë diçka të bukur, të dyanshme, që të na frymëzojë dhe afrojë.
Pra, lind pyetja o vajza. A duhet të pranosh bukë me gjalpë kur ty të hahet sushi? Jo. Sepse seksi i mirë është përfshirje. Është tërheqje e ndërsjellë. Është ajo që të bën të ndihesh e gjallë, jo e përdorur.
Nëse ai nuk më dëgjon tani, në një vit lidhje, a do ndryshojë kur të bëhemi me fëmijë? Kur të jemi lodhur nga rutina e jetës? Apo varja, do detyrohem të kthehem përgjithmonë në rolin e “asaj që pranon ç’t'i serviret”?
Po mendoj më mirë të largohem tani. Sepse seksi pa shpirt është ndoshta më keq se mungesa e tij. Dhe gjumi i atij pas një “të shpejte” të thatë, që për të është zakon dhe për mua dënim... më mirë të mbetet për vitet e mia të pensionit, ose KURRË! Unë kam nevojë për jetë. Për ndjenjë. Për dikë që më do pa manual dhe pa orar.
Dhe për atë që nuk e kupton këtë? Lamtumirë dhe udha e mbarë të qoftë, djalë," - shkruar nga një vajzë shqiptare së cilës i është mbushur kupa.
Shënim: Artikulli është përshtatur nga redaksia për qëllime editoriale dhe qartësie.
Copyright Anabel.al / Ndalohet ribotimi pa lejen e redaksisë.
